هولوکاست 200 میلیارد دلاری در بورس

به گزارش صدای بانک؛ این اتفاق در شرایطی رخ داد که پیشتر پدر خوانده های اقتصاد ایران از بورس خارج شده بودند و تنها سرمایه های قشر وسیعی از مردم در بورس مورد طعمه قرار گرفت.
امروز دیگر از تدبیر و تدابیر مسئولانی که پیش از این، گاه و بی گاه در مورد رشد بورس مدیحه سرایی می کردند، خبری نیست. گرچه برخی عضو ثابت اظهار نظرهای بورسی در روزهای سبز بورس بودند اما از روزی که بورس قرمز شد، غایب بازار شدند.
از آن زمان تا کنون برای جلوگیری از نابودی سرمایه های مردم و بازگشت رونق به بورس تدبیری اتخاذ نشده و تنها مردم به صبر دعوت می شوند و ضرر و زیان را جزیی از ذات بازار معرفی کردند.
صبری که در نهایت منجر به تجمعات سهامداران زیاندیده در مقابل سازمان بورس و مجلس شورای اسلامی و شعارهای ساختار شکنانه و غیرمعمول منجر شد.

اگرچه برخی ارکان بازار سرمایه ( شرکتهای حقوقی، تامین سرمایه ها، کارگزاران و سبدگردان ها و … ) در ابتدای سقوط بازار به پایکوبی پرداختند؛ به امید آنکه سهام هایی که در اوج قیمت به سهامداران تازه وارد فروخته بودند، در قیمت های نازل تر جایگزین کنند اما گمان نمی بردند که اصلاح شاخص و ترکیدن حباب تبدیل به سقوطی شود که ضرر و زیان اصلی آن به چشم همه اهالی بازار سرمایه برود.
به نظر می رسد؛ تصمیم مسئولان این بود که نقدینگی سرگردان کشور با تبلیغات وسیع به سمت بورس هدایت شود تا تورم ونزوئلایی که می توانست اقتصاد کشور را به سمت نابودی بکشاند، مدیریت شود.
زمستان سال 98، منابع مالی خودی ها و شرکتهای دولتی به سمت بورس هدایت شد، بلافاصله مقامات رسمی کشور شروع به تبلیغ و ترغیب مردم برای سرمایه گذاری در بورس کردند. در اوج تبلیغات و رشد روز افزون شاخص ها و هجوم مردم به سمت بازار سرمایه، خودی ها به خروج سرمایه های خود از بازار سرمایه و روشن کردن مشعل کوره پول سوزی مردم عادی اقدام کردند.
برای طراح این طرح، می توان جایزه بزرگی در نظر گرفت چرا که حاکمیت را نجات داد ولی به قیمت نابودی سرمایه یک ملت ؛ سرمایه بیش از 50 میلیون ایرانی که طعمه ی ژست تبلیغاتی امروز آقایانی شد که می گویند اگر ما نبودیم، کشور ونزوئلایی میشد.

منبع: مارجین نیوز