تازیانه ای بر پیکر ۵۰۰هزار شاغل صنعت کیف و کفش!!؟

به گزارش صدای بانک، تولیدکنندگان حوزه کیف و کفش در حالی که بی وقفه سعی در حفظ جایگاه ایران به عنوان یکی از برترین ها در عرصه جهانی دارند ؛اماناگزیر از رویارویی با تولیدکنندگان کشورهای مطرحی که مورد حمایت جدی دولتمردان شان قرار دارند هستند۰
به طوریکه زیرساخت ها و نگرش های سیاستگذاران هنوز به مرحله ای نرسیده که بتوان در آن صنعت کیف و کفش و دیگر تولیدات چرمی منطبق با فضای رقابتی و ارزآوری است، فاصله زیادی دارد۰
نبود مدیریت یکپارچه اقتصادی موجب شده است تا صنعت کیف و کفش که باید تمام نیروی خود را در مسیر بهبود کیفیت و حضور قوی در بازارهای جهانی معطوف سازد از مسیر منحرف نموده و بخش زیادی از توان خود را در مسیر دور باطل مسائل و مشکلات ایجاد شده از سوی شهرداری ها؛ تامین اجتماعی؛ قوانین خلق الساعه واردات این نوع محصولات بسوزاند ۰
خبرنگار ما به منظور بررسی ریشه ایی موانع پیش روی تولید کنندگان کیف و کفش با آقای مهندس رسول شجری رییس اتحادیه صنف کفاشیان دست دوز تهران به گفتگو نشسته است که در پی می آید؛
رسول شجری، رئیس اتحادیه صنف کفاشان دستدوز تهران است او می گوید که جمعیتی حدود ۵۰۰ هزار نفر در سطح کشور در این صنعت مشغول هستند.شجری از مشکلاتی که اتحادیه تحت مدیریت او با شهرداری و تامین اجتماعی داردحرف می زند و ابراز امیدواری می کند که این مشکلات با تعامل دو طرف حل و فصل شود۰
س:با توجه به پیشینه کیف و کفش ؛اکنون ایران در چه جایگاهی از جهان قرار دارد ؟
ج :در گذشته صنعت کفش یکی از صنایع دستی محسوب می شد این صنعت بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد. ایالت متحده در بحث نساجی و کفش ید طولائی دارد اما ایران جزء ۱۰ کشور برتر دنیا در صنعت کفش است وتا جایی که به کشورهای فرانسه، انگلیس، روسیه، صادارت کفش داریم همچنین فروشگاه هایی در سطح مسکو داریم در تولید کفش های ارتش روسیه ، ایرانی ها نقش داشتند که متاسفانه این بازار به دلیل بی توجهی دولت ها از ایران گرفته شد.
بعد از انقلاب تولید کفش در کشور با مشکل روبرو شد در نتیجه ترک ها از ما پیشی گرفتند اما خوشبختانه طی ۱۵ سال گذشته صنعت کفش مجددا احیا شد.
هر ساله نمایشگاهی برگزار می کنیم تحت عنوان نمایشگاه امپکس که صنعت کیف، کفش و صنایع وابسته دیگر در این نمایشگاه حضور پیدا می کنند و بازدید کنندگان آن از سراسر کشور و دنیا از جمله ایتالیا، آلمان، چین، ترکیه و سایر کشورها هستند.
خوشبختانه در حال حاضر در شرایطی قرار داریم که در نمایشگاه های رم، میلان، مسکو توانستیم حضور پیدا کنیم و تقریبا بالای صد میلیون دلار صادرات به کشورهای منطقه داشته باشیم. صنعت کفش در حالت پویایی قرار دارد و پوست اندازی کرده تقریبا اکثر واحدهای صنفی ما بعد از اینکه با شرایط روز دنیا آشنا شدند، اتوماسیون تولید دارند.
س:با توجه به رقبای جهانی ‌؛وضعیت صادرات را چگونه ارزیابی می کنید؟ وآیا تحریم ها توانستند تاثیرگذار باشند؟!
ج :در بحث صادرات جز ده کشور برتر دنیا هستیم. بله قطعا تحریم توانسته در این قضیه تاثیر بگذارد یکی از مشکلات همین نوساناتی است که بعد از تحریم ها با آن مواجه هستیم و قیمت ها تغییر کرد و نتوانستیم به تعهدمان عمل کنیم. ما در بحث تهیه ی مواد اولیه مشکل داریم و مجبور می شویم از هرجا که در دسترسمان است مواد اولیه تهیه کنیم و مطمعنا کیفیت کار قبلی را ندارد.
س:چند درصد مردم کیف و کفش ایرانی مصرف می کنند؟
ج :بیش از ۸۵ درصد از مردم داخلی مصرف کننده هستند بخصوص در دو سه سال اخیر؛ ولی متاسفانه تشکیلاتی هستند(مافیا) که با وارادات کیف و کفش خارجی چوب لای کار تولید کننده داخلی می گذارند . بنابراین در این شرایط واردات این صنعت برای کشور ما امروزه بسیار مضر است. زیرا صنعت نوپای ما را که تازه حرکت کرده از حرکت باز می دارد. روی هم رفته اگر بتوانیم شرایط خودمان را (بیمه، نقدینگی و غیره) سامان دهی کنیم و به تولید کننده ها کمک کنیم می توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
س:چند درصد مردم ایران در حوزه کیف و کفش کار می کنند؟
ج:ما جمعیتی حدود ۵۰۰ هزار نفر در سطح کشور داریم که به صورت مستقیم در حوزه کیف و کفش شاغل هستند و شهرهای تبریز، مشهد، تهران، همدان، قم، زنجان، در صنعت کفش فعالیت خوبی دارند و خوشبختانه به خاطر گران شدن ارز، رقبای خارجی نسبت به گذشته فروش نداشتند.
س :علت گذاشتن نیوجرسی در مقابل برخی کارگاه های تولید کیف و کفش در سپه سالار چیست؟
س: طبق ماده ۲۷ قانون تولیدکننده های کیف و کفش می بایست تولیدات خود را خارج از تهران انجام دهند شهرداری برای حفظ آرامش بیشتر شهروندان منطقه به دنبال ساماندهی است از طرفی سال هاست که تولیدکننده ها در منطقه تجاری باغ سپه سالار و خیابان خیام فعالیت دارند و منطقه مسکونی محسوب نمی شود. در این راستا ما برای کمک به قشر محترم تولیدکننده ها، زمین هایی در شهرک صنعتی قرچک خریداری کرده ایم اما شرایط اقتصادی به گونه ای است که امکان نقل مکان به این شهرک را ندارند و نقل مکان به آنجا مستلزم تجهیز کردن و سرمایه گذاری است که در توان تولیدکننده ها نمی باشد. در گذشته اینها می توانستند به صورت اعتباری خرید کنند اما امروزه این مسئله به دلیل نوسانات زیاد در بازار منتفی شده است و به همین دلیل اگر تولیدکننده ها بتوانند در همین منطقه تولید و کارگرهای تحت پوشش را حفظ کنند جای شکرش باقیست. با تمام این مشقات هایی که با آن روبه رو هستیم تولید ماحصلی که به دست می آید با توجه به رکود و عدم توانایی خرید مردم این اجناس به فروش نمی رسد و این مسئله خود یه مشکل بزرگ محسوب می شود. در اینجا می خواهم از شهرداری منطقه دوازده خواهش کنم که با توجه به اینکه کاربری تغییر کرده و شرایط این منطقه مسکونی نیست و ما هم زیرساختی را برای کارگاه ها آماده نکرده ایم ما را در این شرایط بحرانی که دچارش هستیم درک کند ما نمیتوانیم تولید را متوقف کنیم زیرا شرایط برای تولید کننده ها بحرانی می شود و ما آنها را در تنگنایی قرار داده ایم که نه راه پس دارند و نه راه پیش؛ و شهرداری نباید شرایطی را به وجود بیاورد و اجازه دهد دیگران از موقعیت حاصله سواستفاده کنند و دستخوش حوادثی شود که تحملش غیر ممکن شده و دیگر امکان ساماندهی وجود نداشته باشد.
بنابراین پیشنهاد می کنم هر چه سریعتر این مشکل بین تولیدکننده، اتحادیه و شهرداری تهران یک تقابلی را به وجود بیاورند که برای تولیدکننده ها قابل ادامه کار باشد تا بعدا ببینیم شرایط به چه نحوی پیش می رود که بتوانیم این عزیزان را به شهرک صنعتی قرچک انتقال دهیم.
س : وضعیت فعلی ساخت کارگاه در شهرک صنعتی قرچک چه میزان پیش رفته است؟
ج:در شهرک صنعتی اکنون ساخت و ساز می شود و طی شش ماه گذشته مصالح ساختمانی در بعضی از موارد بیش از ۲۰۰ الی ۳۰۰ درصد افزایش قیمت داشته است. و با توجه به این شرایط سخت امکان ندارد تولیدکننده بتواند سرمایه لازم را فراهم کرده و امکان نقل مکان به آنجا را داشته باشد در صورتی که خود سازنده های شهرک صنعتی نیز دچار تضرر شده اند و آنها هم نتوانستند به تعهداتی که قرار بوده انجام بدهند پای بند باشند.
و اما در مورد تامین اجتماعی باید بگویم که
در گذشته ۱۳۸ اتحادیه وجود داشت که آنها را به دو مرحله دسته بندی کردند. هشت صنف بودیم که هر کارفرما تا ۵ نفر کارگر را با ده درصد می توانست بیمه کند که متاسفانه یک سال است که سازمان تامین اجتماعی به بهانه های مختلف کاری می کند که کارفرما ۳۰ درصد از حق بیمه را برای همه کارگرها پرداخت کند و این مسئله باعث شده کارفرما عذر کارگر را خواسته و بر افزایش نرخ بیکاری بیافزاید. با توجه به اینکه در دو سال اخیر درگیر بیماری کرونا بودیم و سالی پنج، شش ماه تعطیل بوده و کارگر و کارفرما به اندازه کافی متضرر شده اند، بنابراین دلیل محکم تری برای حمایت از این قشر به وضوح احساس می شود.
س :طبق قانون نظام صنفی، آیا صنف کیف و کفش جزء آلاینده ها هست؟؟
خیر، کارگاه های تولیدی کیف و کفش آلاینده محیط زیست نیستند و چندین قرن است که در بازارهای کشور ، بازار کفاشان وجود داشتند.
در ادامه این مصاحبه دکتر مختاری کارشناس اقتصادی می نویسد: به راستی چه کسی تازیانه بر وعده های آقای رئیسی می زند!؟
چه کسی یا کسانی با مانع تراشی بر چرخه تولید مخالف مقام عظمای ولایت عمل می کند؛ زمانی که حضرت آقا امسال را سال تولید، رفع موانع و پشتیبانی ها می‌نامد؟
آیا در شرایط بحرانی فعلی که تورم و نرخ بیکاری، کشور را دچار آسیب عدیده ای کرده و دشمنان مردم و نظام به هر بهانه‌ای قصد دلسرد کردن مردم را از آرمان های انقلاب اسلامی دارند، آیا الان زمان حذف یارانه دولت از ۱۰ درصد حق بیمه کارفرما به ۳۰ درصد است؟
ایا کارفرما به نگهداری نیروی کار و حتی جذب نیروی جدید برای اشتغالزایی در چرخه تولید و حمایت از تولید داخل علاقه‌ای نشان خواهد داد؟
آیا کارشناسان سازمان تامین اجتماعی متوجه این امر مهم هستند که تحمیل افزایش نرخ بیمه کارگر به کارفرما و ناتوان شدن کارفرما از پرداخت حق بیمه ۱۰ درصدی به ۳۰ درصد، منجر به تعطیلی کارگاه های تولید و تعدیل نیروی انسانی زیادی می شود!؟ و دولت باید به همان کارگر حقوق بیکاری پرداخت نماید؟ آیا این دور باطل هزینه اضافه و گزافی بر دولت اعمال نمی کند؟
و حال سخنی با منتخبین شورای اسلامی شهر تهران؛
یادتان باشد که همین مردم کوچه و بازار شما را انتخاب کردند اما قرار نبود نان آنها را ببرید. جمع‌آوری کارگاه‌ها زمانی صورت می‌گیرد که شما با دولت و سازمان شهرک های صنعتی مشکلات آنها را حل کنید. و چه دردیست که با دیدن مشکلات تولید یاد وصیت امام شهدا می‌ افتیم که فرمود نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیوفتد. آیا این اهلیت است که در دوران تحریم حداکثری، نرخ بالای تورم هجمه تبلیغاتی دشمنان این مردم باشد.
مردمی که ۴۲ سال پای همه سختی های نظام اسلامی ایستادند و به جز حمایت از ولایت راه دیگری را نپیمودند.
و حال گپی دوستانه با جناب آقای حجت الاسلام سید ابراهیم رئیسی؛ آقای رئیس جمهور خدا قوت تان بدهد تا کشور را از این بن بست های اقتصادی برهانید. ولی یادتان هست در دوران مسئولیت شما در قوه قضاییه دستور جهادی داده بودید که به هیچ دلیلی بنگاه های تولیدی تعطیل نگردد؟ و زمانی که با آراء مردم رییس جمهور منتخب شدید، باز همان نظر قبلی را داشتید‌.
ولی چه شده که شهرک های صنعتی که زیر نظر خودتان است ، بیرحمانه ۳ سال قبل در منطقه قرچک ورامین به کفاشان زمینی می فروشد و پس از آن که جهان درگیر کرونا و تعطیلی اقتصادی می گردد، این عزیزان قادر به احداث کارگاه در شهرک کیف و کفش نشده اند و حال شهرک های صنعتی زمین مورد نظر را از ید کارگاه های کفاشی خارج نموده و اذعان می دارد با نرخ جدید واگذار می کند. آیا راهکار حمایت از تولید و رفع موانع تولید که دستور مقام عظمای ولایت بر حمایت از آن است و حکم شرعی دارد این است؟
آیا ساماندهی صنوف این‌گونه است؟ حالا باید پرتغال فروش را پیدا کرد!!