یک روان‌شناس می گوید: در سالمندی خیلی بیشتر از دوران نوجوانی و جوانی نیاز به داشتن دوست و دوستی‌های متعدد داریم.

به گزارش صدای بانک از اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، به نقل از ایسنا، گوهر یسنا انزانی با بیان اینکه هرچه سن بالاتر می‌رود مهارت دوست یابی در افراد سخت تر می‌شود، اظهار می دارد: در سالمندی بیشتر از نوجوانی و جوانی نیاز به داشتن دوستانی داریم که منطبق با اهداف ما باشند.
به گفته این روان‌شناس، داشتن دوست در سالمندی می‌تواند امید به زندگی را در فرد سالمند افزایش دهد.
وی با بیان اینکه انسان موجودی اجتماعی است و از همین رو از کودکی تا بزرگسالی نیازمند دوستی‌هایی است که بتوانند او را در برهه‌های مختلف زندگی کمک کنند، می افزاید: در دوران کودکی نیازمندِ داشتن دوستانی برای بازی کردن، در نوجوانی و تا سنین ۲۴ سالگی نیازمند داشتن دوستانی برای معاشرت کردن و برقراراری ارتباطات در راستای تثبیت هویت خود و نیز در بزرگسالی و به هنگام دوران تحصیل در دانشگاه یا اشتغال نیازمند دوستانی منطبق با اهداف خود هستیم.
او ادامه می دهد: در واقع در برهه‌ها و مقاطع مختلف زندگی این نیاز در ما حس می‌شود که باید تجربیاتی را با دوستان خود ثبت کنیم یا تجربیاتی را با آنها به اشتراک بگذاریم.
انزانی معتقد است: گرچه هر سنی دوستی خاص خود را می‌طلبد اما نیاز به داشتن دوست و رفیق در دوران سالمندی بیشتر احساس می‌شود.
این روان‌شناس تصریح می کند: در حال حاضر از طریق شبکه‌های اجتماعی مجازی برقراری ارتباط با دوستان راحت‌تر شده و حتی امکان یافتن دوستان دوران کودکی نیز وجود دارد. این امکان بسیار خوبی برای برقراری مجدد دوستی‌هایی است که ریشه‌های قدیمی دارند.
وی ادامه می دهد: گاهی وقتی افراد به سن ۳۰ و ۴۰ سالگی می‌رسند، به هر دلیلی مثل ازدواج یا فرزندآوری و …، دوستان خود را از دست می‌دهند یا ارتباط خود را با آنها کمتر می‌کنند. درواقع افراد دوستان خود را در پروسه‌های مختلف زندگی از دست می‌دهند و شاید در آن برهه از زندگی متوجه نباشند اما در سنین سالمندی هر کدام از ما به هر حال نیازمند دوستی هایی هستیم.
این روان‌شناس می گوید: گاهی این نیاز فقط از طریق برقراری مجدد ارتباط با دوستانی که از گذشته با آنها صمیمی بوده‌ایم پر می‌شود. گاهی نیز ممکن است نیاز به دوست یابی جدید داشته باشیم اما به هر حال نباید فراموش کرد که مهارت دوست یابی با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند.
انزانی در بخش دیگر سخنان خود با تاکید بر اهمیتِ داشتن دوستانی در راستای اهداف زندگی خود، به ارائه راهکارهایی برای یافتن دوستان متناسب با شخصیت خود می پردازد: تیپ شخصیتی هر فردی در دوست یابی او اثر زیادی دارد. برای مثال برخی درون گرا هستند و زمان می‌برد تا با دیگران دوست شوند. برخی که برون گرا هستند خیلی راحت دوست می‌شوند چراکه نیازمند روابط بیشتری هستند. از این رو مهم است هر فرد در ابتدا خود را ارزیابی کند و منطبق با شرایط زندگی و اهداف خود دوستان را انتخاب کند.
به عقیده این روان‌شناس، داشتن «نقطه اشتراک» با دیگران برای دوست شدن با آنها بسیار مهم است.
وی با ذکر مثال دیگری یادآور می شود: افرادی که خیلی اهل مطالعه هستند باید دوستانی را انتخاب کنند که مثل آنها به کتاب علاقه دارند. از سوی دیگر برخی به سفر، تفریح، رفتن به رستوران و کافه علاقه دارند، بنابراین باید دوستانی را انتخاب کنند که همانند خود باشند.
از این رو می‌گوییم داشتن نقطه اشتراک در دوست یابی بسیار مهم است و باید افرادی را به عنوان دوست انتخاب کرد که با ما اشتراکات فراوانی داشته باشند تا بتوانیم تجربیاتی با آنها ثبت کنیم‌.
به گفته انزانی از جمله آثار دوستی در دوران سالمندی کاهش افسردگی و اضطراب، افزایش سلامت روان و امید به زندگی، کاهش استرس و پیشگیری از انزوا است.
این روان‌شناس در پایان سخنان خود می افزاید: دوستی در دوران سالمندی بیماری‌های جسمی نظیر آلزایمر را کاهش می دهد و حس ترسِ از دست دادن دیگران، تنهایی و دوست داشتنی نبودن را کمتر می‌کند.
انزانی می گوید: دوستی در دوران سالمندی همچنین به افراد کمک می‌کند تا از سختی‌های زندگی در بحران ها راحت تر عبور کنند.
در دوران سالمندی ممکن است افراد همسر خود را از دست دهند، فرزندان بزرگ شوند و ازدواج کنند و از خانه پدری بروند و سالمند تنها شود. در چنین شرایطی دوستان به ما کمک می‌کنند تا با شرایط کنار بیاییم چراکه در این شرایط افراد بیشتر از همیشه به همدلی، صمیمت و همراهی دیگران نیاز دارند و می‌توانند تجربیات خود را با دوستان به اشتراک بگذارند.