یک کارشناس انرژی گفت: تولید نسبت به ذخایر موجود کم است و باید حجم تولید را باید به دو برابر برسانیم.

به گزارش صدای بانک از خبرگزاری مهر، امین نوربخش کارشناس انرژی طی مصاحبه‌ای درباره وضعیت ناترازی انرژی در کشور گفت: ما هم در تولید و هم مصرف دچار چالش هستیم؛ از طرفی تولیدمان در مقایسه با ذخایری که داریم کم است به گونه‌ای که با این روند تولید و ذخایر، بیش از ۸ دهه طول می‌کشد تا این ذخایر به اتمام برسند و جزو آخرین کشورهایی هستیم که ذخایر آن به اتمام می‌رسد.
وی ادامه داد: می‌توان گفت تولید نسبت به ذخایر موجود کم است و باید حجم تولید را افزایش داد و حتی آن را به دو برابر برسانیم و هم به لحاظ مصرف آن را کاهش دهیم تا بخشی از ناترازی به وجود آمده را جبران کنیم.
نوربخش درباره بهینه سازی تاکید کرد: بهینه سازی راه‌های مختلفی دارد؛ به عنوان مثال با اقداماتی نظیر تبدیل نیروگاه‌ها به سیکل ترکیبی، رفع نشتی خطوط لوله، تعویض بخاری و همچنین استفاده از راهکارهای قیمتی و قیمت گذاری پلکانی می‌توان در بهینه سازی مصرف مثمر ثمر واقع شد. اما ابتدا باید برسی کرد که کدام یک از این راهکارها ظرفیت بیشتری دارد و اولویت را به آن اختصاص داد.

لزوم افزایش تولید
وی با اشاره به اینکه در مصرف نیز چالش‌هایی وجود دارد و شدت مصرف انرژی در کشور ما نسبت به میانگین جهانی بیشتر است، خاطرنشان کرد: برای انجام یک واحد کار مشخص در ایران دو برابر میانگین جهانی انرژی مصرف می‌شود و فرصت بالقوه ای وجود دارد که با بهینه سازی بتوانیم مصرف انرژی را کاهش دهیم تا ظرفیتی برای صادرات، کسب درآمد ارزی و ایجاد روابط سیاسی از طریق توسعه روابط انرژی در فضای منطقه ایجاد شود.
نوربخش ادامه داد: ما اگر این نسبت را افزایش ندهیم باعث می‌شود که پس از چند دهه فقط ایران و چند کشور محدود دیگر نفت و گاز داشته باشند و سایر کشورها نفت و گازشان به اتمام برسد. به همین علت امکان ائتلاف با تعداد زیادی از کشورهای ذینفع بازار انرژی‌های فسیلی کاهش خواهد یافت و در این شرایط سایر کشورها روندها را طوری تغییر می‌دهند که برای تأمین انرژی خود به یک یا دو کشور وابسته شوند.
به گفته این کارشناس انرژی، روندی که برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی آغاز شده به این دلیل است که قدرت‌های بزرگ به ویژه اروپا دسترسی چندانی به انرژی ندارند و هر چقدر ادامه پیدا کند کشورهای بیشتری را همراه خود می‌کند و ما اگر در سه تا پنج دهه پیش رو که تقاضای مناسبی برای سوخت‌های فسیلی وجود دارد اگر تولید را افزایش ندهیم در دوره‌ای مجبور به فروش نفت و گاز می‌شویم که مشتری برای آن نیست و قیمت‌ها به شدت کاهش پیدا می‌کند به همین دلیل در عرضه و تولید باید به فکر افزایش باشیم.