به گزارش "صدای بانک" ،   در این نشست موضوعاتی چون چالش‌های دیپلماسی ورزشی کشور، تاثیر دیپلماسی ورزشی در اشاعه فرهنگ کشور ، چرایی کمرنگ بودن دیپلماسی ورزشی در نگاه قانون‌گذاران و نپرداختن مسئولان ذی‌ربط به این موضوع مهم ورزشی در کنار قهرمانی ورزشی مورد بررسی قرار گرفت.

ورزش ایران نیازمند یک دیپلماسی واحد
در ابتدای این نشست رئیس فدراسیون جودو ایران با اعتقاد به اینکه زبان ورزش زبان سیاست یک کشور و قهرمان ورزشی یک کشور نماد یک ملت است گفت: در حالی که  بخش اعظمی از کار قهرمانان و فدراسیون‌های ورزشی کشور در ارتباط با بین الملل هست اما هیچگاه به دیپلماسی ورزشی کشور در جهت کسب کرسی های بین المللی توجهی نشده است.

آرش میر‌اسماعیلی با تاکید بر اینکه خط قرمز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین المللی مشخص است ، افزود:برای من بسیار جالب است که می بینم در یک رسانه  برای نخستین بار به موضوع مهمی تحت عنوان دیپلماسی ورزش پرداخته می شود.موضوعی که انصافا مورد تغافل قرار گرفته.من همواره معتقد بوده و هستم که به رغم آنکه برخی می پندارند زبان ورزش زبان سیاست نیست اما از آن جدا هم نیست.وقتی پرچم یک کشور برای ورزشکاران آن کشور بالا می رود افتخار آفرینی بدنبال دارد و همچنین احتزاز پرچم کشور برای مقامات سیاسی نیز به همین ترتیب است. قهرمانی ها همواره برای جوانان الگو خواهد بود وقهرمانان همیشه به عنوان نماینده یک ملت معرفی می شوند.بی شک چنین بازتابی انعکاسی بین المللی خواهد داشت واز قضا جایگاه سیاسی یک ملت را هم منعکس خواهد کرد که نباید از این تاثیر گذاری غافل شد.در تمام سال های گذشته بدست آوردن کرسی های بین المللی در ورزش از ناحیه فردی رقم زده شده است و از آنجا که رسیدن به چنین افتخاراتی از ناحیه افراد محقق شده هیچ کنشی از سوی مقامات عرصه های سیاسی به شکلی محسوس دیده  واحساس نشده است.


وی اضافه کرد: از قضا هروقت در عرصه های بین المللی ورزشی مشکلی برای قهرمانان ما و یا اساس ورزش ما بوجود آمده تازه حرکت هایی را از سوی مسئولان عرصه سیاست بین المللی خود را شاهد بوده ایم.به عبارت دیگر هیچ گاه در این زمینه از قبل آسیب شناسی نشده که اگر مشکلی در این زمینه پیش آمد باید چه موضعی را اتخاذ کرد کهخ منافع ملی کشور به شکلی حداکثری حفظ شود.ما متاسفانه هیچوقت برای چنین اتفاقاتی برنامه ریزی  قبلی نداشته ایم.اگر از همان آغاز ما در این زمینه تصمیم سازی های خردمندانه و هوشمندانه ای داشتیم هم اکنون با مشکلاتی از این دست در ورزش بین الملل روبرو نمی شدیم. ما باید به ورزشکاران خود با آموزش و فرهنگسازی و نیز به مجامع بین المللی به صورت قانونی همواره تاکید کنیم که هیچگاه از مواضع خود کوتاه نمی‌آییم و این موضوع از طریق یک دیپلماسی واحد در حوزه ورزشی محقق می‌شود.

وی با اشاره به محرومیت جودوی ایران توسط کمیته انضباطی فدراسیون جهانی گفت: اقدامی که از سوی فدارسیون جهانی صورت گرفت یک عمل ظالمانه بود اما ما باید به کمک دیپلماسی ورزشی و مسئولان ورزش جودو تمام توان‌مان را به کار می‌گیریم تا بتوانیم این تهدید را به فرصت تبدیل کنیم.متاسفانه این پیش بینی ها از قبل صورت نگرفته بود.خط قرمزهای نظام ما که کاملا مشخص است.اگر این موارد به قانون تبدیل می شد اینک درگیر چنین چالش هایی در عرصه ورزش بین المللی نمی شدیم.

وی ادامه داد: اگر کشوری را در رقابت های بین المللی دشمن می دانیم وحاضر نمی شویم با آن ها به رقابت بپردازیم باید علت آن را هم مشخص می کردیم و آن را تحت عناوین موجه قانونی در جهان جا می انداختیم ، در حالیکه هیچگاه به شکل رسمی چنین اقدامی نکردیم.

میراسماعیلی با بیان اینکه ما ورزشکاران فرزند ایران و سرباز کشور هستیم، تاکید کرد: ما پایبند آرمان‌های‌مان خواهیم ماند و در کنار باور قلبی به ارزش های نظام از حقانیت ورزش جودوی ایران دفاع خواهیم کرد.اما جوانان و قهرمانان ورزشی ما باید از قبل بدانند که چنین موضع گیری های از سوی ما درحقیقت حرف وخط قرمز نظامی است که به آن باور قلبی داریم.

وی اضافه کرد: طی سه ماهه گذشته با اتفاقاتی که برای جودوی بین المللی ما افتاد اگر سیاستمندان ما زودتر پا به عرصه می گذاشتند اکنون وضعیت روشن تر و شفاف تری داشتیم. مع الاسف بنظر می رسد این موضوع برای دوستان از درجه اهمیت بالایی برخوردار نبود  ومن امیدوارم چنین وضعیتی به رشته های دیگر ورزش ما آسیب های مشابهی وارد نکند که جبران آن بسیار سخت تر خواهد شد.همچنین امیدوارم این مبحثی که تحت عنوان دیپلماسی ورزش به میان آورده ایم تلنگری در نزد مسئولان سیاسی کشور ما باشد تا برای آینده هم تکلیف خود را از پیش بدانیم.

میر اسماعیلی تصریح کرد: آنچه مسلم است این است که بدست آوردن کرسی های بین المللی کار پیچیده ای نیست و برای ما همواره امکان پذیر بوده است اما مشکل اینجاست که ما از ظرفیت های این تملک استفاده درستی به عمل نمی آوریم.باید دقت کنیم که وقتی به دنبال استعداد یابی در امر رشته های ورزشی هستیم برای دیپلماسی ورزش هم می بایست چنین تلاشی به عمل بیاوریم واز قبل افرادی را برای این کار تربیت کنیم و آموزش دهیم.این کار باید از صورت فردی به یک الگوی کلی سوق پیدا کند.جایگا ه های بدست آمده در مجامع بین المللی ورزش برای ما تا زمانی کار کرده که خود فرد حضور داشته و به محض این که قهرمانی ها به اتمام رسیده آن جایگاه هم از دست رفته است.هیچوقت از ورزشکار ما در مجامع بین المللی دفاع درستی به عمل نیامده است.زبان دیپلماسی ورزشی ما با اهدا فرش وپسته بدست نمی آید.من روسایی را دیده ام که جواب سلام وعلیک ها را نمی تواند بدهد.چنین فردی چگونه گزینش شده است و چطور می تواند از ورزش و ورزشکار ایرانی دفاع به عمل بیاورد؟جایگاه های بدست آمده ما به همین راحتی از دست رفته است.این خیلی بد است که ما در چنین مجامعی کسی را نداریم.

وی گفت: گاهی برخوردهای غیرکارشناسانه ما در حوزه های بین المللی آسیب های بیشتری به ما وارد کرده است و به همین خاطر هم نسبت به ما حساس شده اند.

رئیس فدراسیون جودو ایران با انتقاد از بی‌توجهی وزارت امور خارجه کشور به دیپلماسی ورزشی گفت: درحالی‎که آقای «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه رئیس افتخاری فدراسیون بین‌المللی جودو (IJF) جهان است و ارتباط و همکاری دوستانه ای با کشورمان دارد اما متاسفانه وزارت امور خارجه در این مدت محرومیت جودوی ایران هیچ قدمی برای رفع این مشکل از طریق دیپلماسی برنداشته است.یک تماس یا پیام ساده در این خصوص می توانست به راحتی موضوع را ختم به خیر کند.اما کسی در این حوزه پا پیش نگذاشت.منشورهای بین المللی ورزشی به قانون کشورها احترام می گذارد.اگر موضوع رقابت نکردن با ورزشکاران رژیم صهیونیستی در کشور ما تبدیل به قانون شده بود مجامع بین المللی مجبور بودند به گونه ای دیگر با این موضوع روبرو شوند.اما الآن این مبحثی سلیقه ای شده است که طبعا برد جهانی نخواهد داشت.


نقش فضای مجازی در تفهیم دیپلماسی ورزشی
در ادامه همچنین علیرضا پورابراهیمی عضو هیات علمی دانشگاه، چالش دیپلماسی ورزشی کشور را در ضعف اقناع جامعه دانست و گفت:پیش از هرچیز باید به این نکته اشاره کنم که بنظر می رسد ما بدلیل برتری هایی که در ورزش داشته ایم به مانند دیگر مزیت هایی که در سطح جهانی داشته ایم هیچگاه به موضوع دیپلماسی در همان قالب آنطور که باید و شاید ورود نکرده ایم. متاسفانه افراد متخصص کشور هیچگاه در حوزه تقنیع جامعه در حوزه دیپلماسی ورزشی وارد نشده و همواره در حوزه اجرایی بوده اند و  گویا حتی تعریف درستی از این موضوع در جامعه وجود ندارد.

پورابراهیمی با اعتقاد به اینکه ورزش کشور تبیین درستی از دیپلماسی ورزش ندارد، افزود: دیپلماسی ورزشی هنوز در داخل کشور چه در سازمان های ورزشی و چه در وزارت امور خارجه جدی گرفته نمی‌شود.

وی اضافه کرد: دشمن هم این ضعف را قاعدتا در ما شناسایی می کند و از همین ناحیه وارد می شود تا ما را تحت فشارهایی مانند تحریم در بیاورد.آنها از غفلت ما استفاده می کنند و این درحالی است که مسئولیت این موضوع متوجه ورزش ما نخواهد بود ودیگران هستند که باید در این زمینه پاسخگو باشند.ورزش ما وظیفه خود را به انجام رسانده است.

پور ابراهیمی افزود: این غفلت یا بی توجهی تنها شامل حال ورزش ما نیست بلکه در سایر حوزه ها هم چنین کم کاری های هایی را می بینیم.ازجمله در مبحث سایبری  و امنیت آن نیز وقتی محدودیت های فراوانی برای ما ایجاد می کنند ما هیچ برنامه  از پیش تعیین شده برای مقابله با آن در عرصه دیپلماسی بین الملل نداریم.ما از اول جای پای خود را محکم نکرده ایم و مثلا برای یک شکایت یا حتی یک مذاکره با یک اپراتور خارجی توان حرکت درستی نداریم.

وی ادامه داد: چنین رویکردی می توانست به مثابه یک خاکریز در صحنه عملیاتی برای ما کار کرد داشته باشد.کشورهای دیگر چنین خاکریزهایی را برای حفظ امنیت خود ایجاد می کنند.

عضو شورای عالی فناوری اطلاعات نقش فضای مجازی در تفهیم دیپلماسی ورزشی را مثبت ارزیابی کرد و گفت: فضای مجازی می‌تواند نقش مناسبی در مطالبه‌گری دیپلماسی ورزشی ایجاد کند چرا که همواره شاهد بودیم که در هر حوزه‌ای اگر ضعفی داشتیم، اطلاع رسانی توانسته در تبیین موضوع خوب عمل کند.

کم‌کاری قانون‌گذاران کشور در دیپلماسی ورزشی
همچنین در این نشست، سید عبدالهادی رضوی عضو اسبق تیم ملی جودوی کشور دیپلماسی ورزشی را یکی از سطوح جدی دیپلماسی عمومی و دارای قدرت بی‌رقیب در جهان توصیف کرد و گفت: مشکل اساسی ورزش کشورمان، تاخیر جدی در دیپلماسی ورزشی است و این درحالی است که همپای وزارت ورزش در کشور کمیته ملی المپیک وجود دارد که اساسا نهاد دیپلماسی ورزشی کشور است.

به گفته رضوی ساختار دیپلماسی ورزشی در کشور وجود دارد اما زبان و ادبیات آن هنوز در کشور جا نیافتاده و همچنان در سطح شناختی و احساس نیاز به دیپلماسی در حوزه ورزش گرفتار تآخر شده‌ایم.کمیته بین المللی المپیک در کشور ما از سال ها پیش وجود داشته اما از ابزار گفتگو استفاده مطلوبی نبرده است.دیپلماسی در هر عرصه ای زبان و قواعد خاص خودش را می طلبد که دیپلماسی ورزشی هم از این امر مستثنی نیست.

وی افزود: در دیپلماسی ورزشی چند رفرنس وجود دارد.اگر نبوده چگونه چهل سال ورزشمان در سطح بین المللی خوش درخشیده؟واقعیت این است که این دیپلماسی ورزشی سطح ورزش ما در دنیا را تحت پوشش مطلوب خود قرار نداده است.ما در احساس نیاز به این زبان گرفتار تاخیر شده ایم.بعد که در معرض آسیب قرار گرفتیم تازه متوجه شدیم که در دنیا نهادهایی برای این کار وجود دارد.مدال های فراوان ما هرکدام می توانست پشتوانه جدی و بسیار مناسبی برای دیپلماسی ورزشی ما تلقی شود.ما باید ظرفیت های خود را یکبار دیگر مورد بررسی قرار دهیم و اگر چنین نکنیم مجددا گرفتار آزمون و خطاهایی از این دست خواهیم شد.

عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به انصراف ورزشکاران ایرانی‌ از رقابت با ورزشکاران رژیم صهیونیستی گفت: نهاد قانون‌گذار کشور در دیپلماسی ورزشی کم‌کاری کرده است، ما باید به واسطه قانون بر مواضع نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه ورزش پافشاری کنیم و قطعا با این روش، دنیا برداشت رسمی ایران را در برابر رژیم صهیونیسی می‌پذیرد و از طرفی ورزشکارانی که از میدان مقابله صرف‌نظر می‌کنند نیز باید مورد حمایت ویژه قرار بگیرند.

گفتنی است، مخاطبان می‌توانند  بزودی ویدیو کامل این نشست را در پایگاه خبری صدای دیپلماسی ایران به آدرس idva.ir مشاهده نمایند.