به گزارش صدای بانک، صنعت هواپیماسازی یک شبکه گسترده از شرکت ها را در بر می گیرد که تحت عنوان شرکت های جهانی یا سازمان های ملی یا منطقه ای فردی مشغول به کارند.
 صنعت هوافضا با طراحی، ساخت و نگهداری هواپیماها یا فضاپیماها، موشک های هدایت شونده، سیستم های محرکه و قطعات مرتبط، وسایل نقلیه فضایی و موتورهای هواپیما سر و کار دارد و به پرواز وسایل نقلیه در داخل و خارج از جو زمین می پردازد.
صنعت هوانوردی شامل همه چیزهایی است که صنعت هواپیماسازی را احاطه کرده است. هوانوردی با طراحی، توسعه، نگهداری و بهره برداری از هواپیماها سر و کار دارد.
 
 هوافضا چیست؟
 هوافضا علم و مهندسی پرواز در جو زمین و فضای اطراف می باشد. این صنعت یک فناوری است که پیشرفته ترین دانش های علمی و مهندسی را با یکدیگر ترکیب می کند.
هواپیماها و فضاپیماها ممکن است نمادهای تکنولوژیکی نهایی تمدن ما باشند، چرا که انسان ها همیشه آرزوی پرواز را در سر می پروراندند و از آنجایی که می توانند سیارات دیگری را نیز تصور کنند، سفر به فضا را هم تصور می نمودند. مهندسی هوافضا این امکان را فراهم آورده و این رویاها را به واقعیت رسانده است.
هوافضا رشته بسیار متنوعی است که دو حوزه اصلی یعنی مهندسی هوانوردی و فضانوردی را پوشش می دهد.
از نظر عملی، صنعت هوافضا با طراحی، ساخت و نگهداری هواپیماها یا فضاپیماها سر و کار دارد. همچنین شامل طیف گسترده ای از خدمات است که شامل تعمیر و نگهداری، تعمیر و تعمیرات اساسی هواپیما و بخش خدمات ماهواره ای در بخش فضایی می شود.
 
هوانوردی چیست؟
 هوانوردی به فعالیت های مختلف پیرامون پرواز، مکانیکی و صنعت هواپیما اشاره دارد.
بطور کلی هوانوردی به معنای پرواز هواپیما برای مقاصد تجاری یا نظامی است. هوانوردی نمایانگر یک صنعت عظیم و پیچیده است که برای اقتصاد جهانی ما حیاتی است. همچنین فعالیت انسانها بر روی هر نوع هواگردی را هوانوردی گویند.
مهندسین و متخصصان هوافضا هواپیما، فضاپیما و سیستم های مرتبط را طراحی، ساخت و آزمایش می کنند. این هواپیماها می توانند از هواپیماهای تجاری گرفته تا جت های مسافربری، هواپیماهای باری، ایستگاه های فضایی و ماهواره ها باشند. مهندسان هوافضا با متخصصان صنعت در ساخت هواپیماها، فضاپیماها و اجزای آنها کار می کنند.
مهندسان هوافضا همچنین در مورد مشخصات طراحی، تحقیق و آنها را توسعه می‌دهند، سوانح هواپیما را مورد بررسی قرار داده و در برنامه‌های آزمایش پرواز شرکت می‌نمایند، در تعمیر و نگهداری و تعمیر نیز شرکت می‌کنند و....
متخصصان هوانوردی عبارتند از مهندسان هوافضا، کنترلرهای ترافیک هوایی، خلبانان خطوط هوایی، مهمانداران، بازرسان ایمنی هوانوردی، مکانیک تجهیزات هواپیما و...
مهندسان هوافضا باید چند رشته کلیدی که آیرودینامیک یا نحوه جریان هوا در اطراف اجسام است، نیروی محرکه یا مطالعه موتورها و سوخت مورد نیاز برای حرکت دادن هواپیما و مواد و ساختار که به ترکیب و طراحی هواپیما می پردازد را بدانند.
ادامه رشته های کلیدی عبارتند از اویونیک، علم مواد، ترمودینامیک، سیستم های کنترل و الکترونیک. هوافضا معمولاً شامل تیم هایی از مهندسان و تکنسین هایی از این رشته می باشد.
هوانوردی از مهندسی هوافضا متمایز است چرا که مهندسان هوانوردی بایستی بر روی حوزه‌های کلیدی همچون: عملیات و نگهداری هواپیما، طراحی هواپیماهای تجاری یا نظامی و مدیریت ترافیک هوایی تمرکز نمایند.
هوانوردی به طور کلی به عنوان یک زیر مجموعه در مهندسی هوافضا تدریس می شود. مهندسان هوانوردی بر جزئیات پرواز سرنشین دار تمرکز می نمایند.
رشته های مهندسی هوانوردی در ابتدا بر روی اصول ریاضی و مهندسی تمرکز می کنند. بعضی از دوره های پیشرفته همچون: کنترل ترافیک هوایی، تئوری پرواز، حقوق هوانوردی و امنیت مشابه رشته های هوانوردی هستند. اما در مورد نیروی محرکه هوافضا، ترمودینامیک و دینامیک پرواز نیز آموزش داده می شود.
مهندسان هوانوردی یا هوافضا می توانند برای سازمان های دولتی همچون: سازمان ملی هوانوردی و فضایی (ناسا)، به عنوان مهندس پرواز، طراح و اعضای کنترل ماموریت کار کنند.
سازندگان هواپیما یا تسلیحات، مهندسان هوانوردی را برای طراحی فضاپیما، هواپیما، هلیکوپتر، موشک، سیستم های هدایت و سایر سیستم های دفاعی استخدام می نمایند.
 
فرصت های شغلی
 با توجه به اداره آمار کار ایالات متحده آمریکا، کاهش بودجه برای ناسا منجر به فرصت های شغلی کمتری می شود. اما سایر صنایع مثل ساخت هواپیماهای تجاری و نظامی بایستی همچنان فرصت هایی را برای مهندسان جدید هوانوردی فراهم کنند.
بطور کلی میتوان گفت علم هوانوردی بخشی از علم هوافضاست و جزئی از زیر مجموعه آن به حساب می آید.


مهدی احدیان