امروزه نظارت حلقه گمشده بسیاری از فعالیتهای اقتصادی است و فساد و رانت همواره نتیجه نبود نظارت و شفافیت در فعالیتهای اقتصادی بوده است.

 به گزارش "صدای بانک" ، یکی از بخشهایی که لطمه بسیاری از نبود نظارت متحمل شده، بنگاه های اقتصادی دولتی است. اکنون دولت اصرار دارد که شرکتهای دولتی در بورس عرضه شود ...اما سؤال اینجاست که چه نفعی خواهد داشت. البته بورس تنها مربوط به خصوصی سازی نیست بلکه واگذاری بنگاه های دولتی طبق اصل ۴۴ قانون اساسی باید صورت پذیرد، این در حالی است که خصوصی سازی نیز مشکلات خاص خودش را داشته و با انتقادهای فراوانی رو به رو شده است.

اما اکنون این شرکتها در بورس عرضه شد و دیدیم که استقبال خوبی از این شرکتها به عمل آمد. اما نقش بورس در این شرکتها اهمیت دارد. بورس امکان تأمین مالی بنگاه های دولتی را بدون آنکه اتفاقی در آنها بیفتد، ایجاد میکند. امکان دارد شرکتی در بورس عرضه شودو خصوصی سازی در آن شرکت اتفاق نیفتد، اما از طریق بورس سرمایه در گردش آن تأمین شود. در اصل بورس بازوی بنگاه های اقتصادی برای جذب سرمایه بیشتر و افزایش نقدینگی است، تا تأمین منابع مالی مورد نیاز یک بنگاه اقتصادی از این طریق صورت پذیرد. اما بورس نظارت غیر مستقیمی بر مدیریت شرکتها دارد. مدیریت دولتی با ورود به بورس پوست اندازی جدید خواهد داشت، زیرا امروزه معضل بنگاه های دولتی، مدیریت ناکارآمد است. در حالی که برای شرکت بورسی باید افراد توانمند ورود کنند. در بورس آیین نامه تأیید صلاحیت حرفهای مدیران وجود دارد که بر اساس آن یک مدیر باید سوابق علمی و تجربی داشته باشد.

به عبارت بهتر مدیر معرفی شده باید تخصص، تجربه و صلاحیت مدیریت بر بنگاه اقتصادی را از طریق بورس به دست آورد. در نتیجه چنین چیزی اتفاق نیفتد که یک فرد بدون داشتن مدرک معتبر یا ارتباط دوستی و رانت، بتواند مدیریت یک شرکت بورسی را به دست بیاورد. یک مدیر برای آنکه بتواند یک شرکت بورسی را اداره کند، باید تأیید صلاحیت لازم را بدست بیاورد، بنابراین اگر آن مدیر تأییدیه بورس را بگیرد، چون تمام جوانب مدیریت آن فرد در نظر گرفته شده، میتواند بهتر عمل کند.